Otyłość brzuszna stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia. Nagromadzenie się zbyt dużej ilości tkanki tłuszczowej w okolicy trzewi zwiększa ryzyko przedwczesnego zgonu. Uważa się, że wzrasta ono już przy zwiększeniu obwodu talii o 10 centymetrów powyżej normy. Inne powikłania otyłości brzusznej to: cukrzyca, insulinooporność, nadciśnienie tętnicze, choroby układu krążenia oraz zaburzenia metaboliczne. Schorzenie to może wpływać także na funkcjonowanie narządu ruchu.
Otyłość brzuszna jest stanem, w którym obserwuje się zwiększoną ilość tkanki tłuszczowej (powyżej 25% masy ciała u mężczyzn i 30% masy ciała u kobiet) nagromadzonej głównie na brzuchu. Ten rodzaj jest szczególnie niebezpieczny dla zdrowia i życia. Większość przypadków otyłości brzusznej dotyczy mężczyzn. Inne określenia to otyłość centralna lub androidalna.
Otyłość brzuszną rozpoznaje się na podstawie różnego rodzaju pomiarów. Głównym jest obwód talii. Za nieprawidłowy uznaje się:
Innym pomiarem jest wskaźnik BMI. Do jego obliczenia potrzebna jest znajomość masy ciała (w kilogramach) i wzrostu (w metrach). Warto obliczyć także WHR, czyli stosunek obwodu talii do bioder. Pomocna może okazać się analiza składu ciała, do której przeprowadzenia potrzebna jest specjalna waga (dysponują nią m.in. dietetycy).
Główną przyczyną otyłości brzusznej po 50 roku życia jest prowadzenie niezdrowego stylu życia. Mowa przede wszystkim o braku aktywności fizycznej i siedzącym trybie życia. Do tego bardzo często dochodzi nieodpowiedni sposób odżywiania się. Kobiety i mężczyźni spożywają dużą ilość produktów przetworzonych, tłustych, zawierających cukier – przez co w diecie jest nadmiar węglowodanów. Ponadto bardzo często organizm otrzymuje ilość kalorii znacznie przekraczającą jego zapotrzebowanie.
Otyłość brzuszna po 50 roku życia może być związana także z czynnikami genetycznymi. Ryzyko jej rozwoju wzrasta u osób przyjmujących niektóre leki na stałe. Często podkreśla się również rolę stresu oraz zmian hormonalnych – szczególnie menopauzy.
Otyłość brzuszna po 50 roku życia bardzo często skorelowana jest z menopauzą u kobiet, czyli zakończeniem aktywności jajników. Wiąże się to ze zmianami hormonalnymi, które zachodzą w tym czasie w organizmie. Wówczas zaburzone zostają procesy lipogenezy i lipolizy (tworzenia się i rozkładu tłuszczów), a także produkcja leptyny. Jest to hormon odpowiedzialny za uczucie sytości. Rozregulowaniu ulega synteza adiponektyny, biorącej udział w zwiększaniu wrażliwości tkanek na insulinę i metabolizmie glukozy. Zmianie ulegają także tempo przemiany materii oraz zapotrzebowanie organizmu na energię i poszczególne składniki odżywcze.
Zmiany hormonalne po 50 roku życia wpływają także na miejsce gromadzenia się tkanki tłuszczowej. U kobiet młodszych zwykle są to biodra i brzuch. W późniejszych latach życia zaczynają one osiadać głównie na brzuchu. Stąd właśnie zwiększona predyspozycja do otyłości brzusznej po menopauzie.
Osoby, które zastanawiają się, jak pozbyć się otyłości brzusznej po 50 roku życia, powinny przede wszystkim przyjrzeć się swoim codziennym nawykom. Następnym krokiem jest ich zmodyfikowanie oraz wyeliminowanie tych, które są powszechnie uznawane za niezdrowe. Konieczne jest włączenie do planu dnia aktywności fizycznej – dopasowanej do stanu zdrowia i preferencji. Ponadto, zamiast spędzać czas wolny przed telewizorem, lepiej wybrać się na spacer lub basen. Poza aktywnością fizyczną w zwalczaniu otyłości brzusznej po 50 roku życia dużą rolę odgrywa odpowiednia dieta.
Dieta przy otyłości brzusznej po 50 roku życia polega na dopasowaniu kaloryczności posiłków do zapotrzebowania organizmu. Warto ograniczyć produkty tłuste i smażone, a także te, które zawierają dużą ilość węglowodanów. Konieczne jest zrezygnowanie z fast-foodów i dań typu instant. Do jadłospisu należy włączyć świeże warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste, ryby, chude mięso i oleje roślinne.
Otyłość brzuszna po 50 roku życia, której stopień zaawansowania jest znaczny, może wymagać przeprowadzenia operacji bariatrycznej. Jest to zabieg, który przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia poważnych powikłań zdrowotnych nadmiaru tkanki tłuszczowej, a także poprawia jakość życia osoby chorej.